In Dagen in huis wordt onze alledaagse omgeving voorzichtig ontmanteld. De gedichten in Dagen in huis vertrekken steeds vanuit benaderbare beelden: een hand, een wolk, een raam, een dier. De vanzelfsprekende indrukken die ze oproepen, worden subtiel afgetast, en het meest vanzelfsprekende kenmerk van de poëzie – de metafoor – wordt langzaam heruitgevonden.